Zondag 11 mei 2014

Gisteren al begonnen met niet lekker zijn. Vannacht heeft het doorgezet, dat was niet leuk. Ik ben vanmorgen dus maar aan de ORS bruistabletten gegaan.
We zijn eerst naar een grote tempel gegaan met de tuctuc, dez lag buiten de stad, dus best weleen eindje rijden. Bleek het weer een ruïne te zijn. Toen zei de tuctuc man dat we naar de tempel Chai Wattanaram moesten, de grootste tempel van de stad. Dat had ik inderdaad in de Lonely Planet gelezen. Hier wilde ik nu wel eens naar toe, even een echte tempel bezoeken. Maar... ook dit bleek een ruine, John is maar in de schaduw blijven zitten. Omdat deze tempel nogal afgelegen lag, kwam er niet zomaar spontaan een tuctuc voorbij. Ik voelde me steeds slechter worden, en wilde alleen nog maar naar bed. We zijn maar gaan lopen, tot er wel een tuctuc zou stoppen. Thuis eerst gedoucht en toen naar bed. Na 2 uur slaap ging het wel weer.
's Avonds zijn we naar de avondmarkt gegaan, het plan was om daar te gaan eten, maar we durfden het niet. Al het rauwe eten ligt open en bloot in de zon waar de vliegen ook bij kunnen. We zijn maar bij een restaurantje aan de straat gaan eten. Het grappige is dat je hier niet ziet hoe er met het eten wordt omgegaan, maar ik denk niet veel beter dan op de markt. Nog een beetje rond gelopen en toen naar huis. We gaan morgenochtend met een minivan naar onze volgende bestemming: Kanchanaburi. Waar de beruchte brug over de rivier Khwae ligt. We hadden wel zelf kunnen gaan, maar dan moeten we eerst naar Bangkok, en dan naar Kanchanaburi. Heel omslachtig. Dit kost wat meer, maar nu worden afgehaald en gebracht naar de bestemming in een aircobusje.
Vandaag was het moederdag, dat is wel raar, hier merk je er niks van. Gelukkig was er wel contact met Deborah via what's app.