21 mei 2014

Vanmorgen hebben we een scooter gehuurd. Wel jammer dat er toch nog heel wat Thaise mensen die in de toerisme werken geen enkel woord Engels praten. Behalve: you pay, your passport, you sign. Maar goed, wij met de brommer op pad. Onze vorige ervaring in Kanachaburi was erg goed. Helaas, deze was minder. Het was een veel lichter model, zodat bij iedere beklimming de scooter het niet aankon, ik af moest stappen en John lekker op de scooter verder ging rijden en ik in de hitte de heuvel kon oplopen! Ja, daar heb je een scooter voor, haha. Maar goed we zijn alsnog op drie verschillende snorkelplekken geweest. We zijn eerst naar het zuiden gereden, Naar de Hin Wong bay. Hier hebben we een ontbijtje genomen. Waar wij zaten kon je wel de zee in, maar op een lastige manier over rotsen. Er liep aan de zijkant ook een pad van houten vlonders en 2 rotsblokken die met een bochtje op een ministrand bracht, Dit had mijn voorkeur. Kwamen bij het strand, mochten we eigenlijk niet verder want het was een privestrand. We moesten beloven dat we na het snorkelen iets bij hem gingen drinken, dan mochten via het strandje de zee in. Volgens mij heeft die man zelf een kartonnen bordje op de boom gedaan met 'private'. Afin, we hebben gesnorkeld en mooie vissen gezien. We zijn via de rotsen eruit geklommen en in het eertse restaurant nog wat gedronken. Op naar de tweede snorkelplek: in het noordwesten Nangyan Bay. Hier moest je door een restaurant en via vlonders en een trappetje kon je zo de zee in. Hier word ik blij van, want over rotsblokken klauteren heeft niet mijn voorkeur. Ook hier weer mooie vissen gezien. In het restaurant zijn we erna wat gaan eten. Er zat een muzikant die met een badje op de piano meespeelde. En wat mij hier in Thailand ook opvalt: ik heb nog niet een zanger goed/mooi horen zingen, en ze verzinnen zelf woorden die lijken op de engelse tekst. In Nederland zouden ze geen werk hebben. Hierna weer richting zuiden gegaan op de hoofdweg om naar de ostkust te gaan. Borden zijn hier erg zeldzaam, dus we hebben twee keer een verkeerde afslag genomen. Als je dan aan iemand onderweg vraagt of hij op de kaart kan aanwijzen waar we zijn, dan kan die persoon dat niet, ze willen best behulpzaam zijn, maar ja als je niet weet war je op een kaart bent....
Maar we zijn er toch gekomen: bij Aow Leuk bay. Dit was een kiezelstrand en kon de direct de zee inlopen en langs de rotsen snorkelen. Ook hier weer mooie vis gezien. Het was inmiddels wat later in de middag geworden, dus de zon was niet meer zo heet; even lekker in de zon zitten en van het uitzicht genieten.
Terug bij ons resort zijn we nog gaan zwemmen.
Hierna nog een stukje op de scooter en hebben bij een restaurant gegeten welke bij een complex behoorde die ook een duikschool had. Het was een vrolijke boel, want volgens mij had iemand een bijzonder diploma gehaald.
Een beetje jammer is dat je hier nergens tegelijk kunt eten. De kok begint gewoon aan de bestelling en als het klaar is wordt het op je tafel gezet. Nu duurde het echter zo lang, John was al klaar en ik had nog steeds niets, dat ik dacht dat ze mijn bestelling echt vergeten hadden. Ik wilde net de rekening gaan vragen, wordt mijn bord eten neer gezet. Ik had bij het gerecht noodles genomen, dat doe ik dus nooit meer: van die glazige slierten die als een grote bonk aan je vork blijft zitten, het smaakt ook nergens naar. Hierna naar een strandtent even verderop, hiere waren aan het strand vuurkunstenaars bezig. Dit hebben we al vaker gezien, maar deze jongens waren erg goed, ze zouden zo het circus in kunnen! We hebben best een tijdje zitten kijken dus hebben we ook geld in hun 'tipbox' gedaan. Hierna nog wat gaan wandelen, en dan is het al snel weer tegen middernacht.