Vrijdag 15 mei 2015 Phuket, scooteren

Vrijdag 15 mei 2015

Vanmorgen 10:00 uur zijn we met de maten van de overhemden naar de kledingmaakwinkel gegaan. Eerst werd er uiteraard veel tijd besteed aan de 'hoge' prijs, uiteindelijk werden de overhemden omgerekend voor 23 euro gemaakt. Totaal 7 overhemden: 5 voor de band en 2 voor John zelf. Er worden allerlei bijzondere stiksels en randjes genaaid, dus het is echt niet veel geld. Hierna zijn we terug gegaan naar het guesthouse en hebben we een scooter gehuurd. We zijn niet lang nadat we aan het rijden waren gestopt om te ontbijten. We keken bij de ontbijtmenu's maar de dame haalde de bladzijde om naar de maaltijden met kip etc. Logisch, het was al tegen 12:00 uur, maar wij wilden ontbijten. Dit was verder geen probleem. Ik nam voor de afwisseling een Engels ontbijt, maar dat bleek toch wel erg veel: een grote, dikke omelet, een worstje, een plak ham en natuurlijk de witte bonen in tomatensaus. De mevrouw kwam even bij ons zitten en vroeg waar wij vandaag kwamen; zij bleek met een Belg getrouwd te zijn. Hierna zijn we doorgereden naar de Grote Budda, dit was een heel complex. De tempel had drie verdiepingen en als je bovenin stond had je een heel mooi uitzicht. Binnen in de tempel was het ook heel mooi; de beelden waren prachtig. Hierna weer de weg vervolgen naar de Kathu watervallen. Dit ging een paar keer mis omdat er nergens borden van stonden. En de mensen aan wie je het vroeg wisten het ook niet. Onderweg gingen we juice drinken, vers gemaakt. Ik had trek in orange juice. Ik zag hem al suiker in de shaker gooien en dacht: wat is dit? Daarna nog een siroop erbij. Zo jammer, ik proefde helemaal geen sinaasappel, alleen maar suiker. Ik heb 2 slokken genomen en heb toen bij de winkel ernaast een fles water gekocht om de vieze smaak weg te spoelen. Uiteindelijk hebben we de waterval gevonden. Het was heel mooi daar ook de grote marmeren 'borden' met Kathu Waterfall, maar het mocht de naam waterval eigenlijk niet hebben. Je kon een hoge marmeren trap door het bos lopen, dat was wel erg mooi. De lucht was al wel donker geworden en we kregen zoals verwacht onze eigen waterval, gelukkig waren er op de trap genoeg schuilplekjes. Toen we na een tijdje weer terugreden was het droog, en een paar tiental meters verder was de straat kurkdroog, daar had het niet geregend. Terug rijden ging niet goed, we zijn eerst de hele andere kant op gereden, John zei al dat we goed reden, want hij zag de zee. Haha, dat bleek de zee aan de oostkant van het eiland te zijn en wij moesten naar de westkant. Dus de kaart er weer bij en gekeken tot we het wisten. Dit ging nog een paar keer zo. Uiteindelijk mijn telefoon maar gepakt met de GPS app en toen ging het pas goed. Maar zo'n lange dag achterop een scooter, daar krijg zelfs ik zere billen van. Ondanks dat het al laat was zijn we naar de zee gegaan. Even lekker in de golven spelen, er zaten een paar flinke tussen. We gingen het strand af toen het al donker begon te worden. Ik was niet meer droog kunnen worden dus ik heb enkel de handdoek omgedaan achterop de scooter. Thuis eerst lekker gedouched en de kleding gewassen, ik had een blousje aangedaan met lange mouwen omdat we naar de tempel zijn geweest, dus ik heb het aardig warm gehad.
Om eens iets anders te eten zouden we pizza gaan eten. Waar we gingen eten hadden ze een kaart met plaatjes van pizzas. Die zagen er goed ui. Ik had geen pizzeria-pizza verwacht, maar zo slecht had ik ze ook niet verwacht. Ze leken in de verste verte niet op de plaatjes. In de bodem zaten van die fabrieksgaatjes, volgens mij hebben ze de bodem uit een vriezer gehaald en daar wat ingrediënten op gedaan en warm gemaakt in een oven. Maar ach.Van waar ik zat kon ik op drie bezette tafels kijken, en alledrie de gezelschappen keken elkaar niet aan tijdens het eten maar keken enkel naar hun mobiele telefoon, heel de tijd. Zo ga je toch gezellig uit eten....
Na het eten een stukje lopen en toen nog bij een restaurant waar een jonge zanger stond wat gaan drinken. Er waren 2 tafels bezet met meerdere mensen: het bleken allemaal Russen te zijn, eentje had zo de zoon van Poetin kunnen zijn, een jongere uitgave. Aan een tafel zaten 2 stelletjes. Op een gegeven moment liep een van de jongens weg en kwam met een plastic tas met flessen terug. Even later zette hij de flessen op tafel, maakte ze open en vroeg doodleuk aan de serveerster om glazen, die hij nog kreeg ook. Wat een rare actie, dat hoef je in Rusland ook niet te doen geloof ik. Afin, de zanger was heel veelzijdig en hij bracht het grappig. Iets tegen twaalven zijn we terug gegaan naar huis.