Maandag 2 mei 2016

Op het programma stonden bezoeken aan twee Buddhas: een in witte jade en een gemummificeerde. De witte jade zou staan in de Wat Samret. Het was er doodstil, niet een bezoeker. Dus wij lopen over het terrein, er waren wel wat beelden van een buddha, maar dat kon je geen witte jade noemen. Ik ging het bij de enige persoon, een monnik, op het terrein vragen, maar hij wist uiteraard niet wat ik bedoelde. Hij zat een beetje uit de hoogte naar me te kijken en nee te schudden. Terwijl hij toch moest weten wat ik bedoelde, dat is het enige waar de toeristen voor komen daar. Dus we zijn weer weggegaan zonder de witte jade buddha gezien te hebben. Hierna gingen we naar de Wat Khunaram waar een gemummificeerde monnik zou zijn. Hier was het wat drukker, en je zag hem meteen. Hij zat in een glazen huis, en hij had heel gezellig een zonnebril op. Hierna zijn we richting zuiden gereden, een paar kilometer, hier stond op de kaart een snorkel getekend. Nou, je kon hier niet snorkelen, niet eens zwemmen, een blubberig stuk zand. Na nog een andere poging gedaan te hebben zijn we naar Lamai beach gereden, hier kon je wel op het strand en zwemmen. We wilden op een ligbed. Er stonden er een paar met kussen, maar die kussens waren helemaal kapot. Kwam er een dame aan met prijslijst. Ze zei 600 baht (€ 15), en ik dacht het niet goed verstaan te hebben, maar het was echt 600 baht en dat per persoon! Ik schoot in de lacht en pakte zo'n aftands kussen en vroeg of ze hier 600 baht voor wilde hebben. Ja dus. Toen zijn we onder de boom gaan liggen. Ik heb er heel de tijd niemand zien liggen, dat is lekker verdienen dus.
Toen we terugkwamen hebben we de sleutels en helmen van de scooter ingeleverd. Morgen hebben we geen scooter nodig omdat we dan op excursie gaan.
En weer, voor de derde keer deze vakantie, bleek dat we de vorige avonden hadden omgereden. De Grote drukke winkelstraat is te belopen via een andere route. Maar deze weg staat nergens op de kaart of op de GPS-app. Bij de kraampjes hebben we noodlesoep en ruchten: rambutan en mangis, gekocht en zijn aan de tafels gaan zitten. Zo handig hier: als je klaar bent moet je je borden en evt, bestek in een mand doen, dan wordt het afgewassen en weer verdeeld over de kraampjes. Volgens mij heeft ieder kraampje zijn eigen bloemetjes op de plastic borden.